25 maja 1887w rodzinie Grazia Forgione i Marii Giuseppy (Peppy), z domu Di Nunzio, urodził się Francesco Forgione
26 maja 1887
został ochrzczony w kościele Świętej Anny
27 września 1899
otrzymał bierzmowanie z rąk abpa Donata Marii Dell?Olio z Benewentu
6 stycznia 1903
rozpoczął nowicjat w klasztorze kapucynów w Morcone
22 stycznia 1903
otrzymał habit (obłóczyny) i imię zakonne Pio
22 stycznia 1904
złożył śluby czasowe w Morcone, a następnie został skierowany do klasztoru w Sant?Elia a Pianisi, aby podjąć naukę w gimnazjum
październik 1905
przeniesiony do klasztoru w San Marco la Catola na studium filozofii
kwiecień 1906
powrócił do klasztoru w Sant?Elia a Pianisi
27 stycznia 1907
złożył śluby wieczyste
9 października 1907
przybył do San Marco la Catola, by złożyć egzaminy z filozofii; skierowany na studia teologiczne do Serracapriola
19 listopada 1908
podczas kontynuowania studiów teologicznych w Montefusco, udał się do Benewentu, gdzie przyjął święcenia niższe, a dwa dni później subdiakonat
maj 1909
ze względu na zły stan zdrowia wyjechał do Pietrelciny
18 lipca 1909
w klasztorze w Morcone przyjął święcenia diakonatu
10 sierpnia 1910
w katedrze w Benewencie, z rąk abpa Paola Schinosiego, otrzymał święcenia kapłańskie
14 sierpnia 1910
odprawił w Pietrelcinie Mszę Świętą prymicyjną
8 września 1911
poinformował swojego kierownika duchowego o. Benedykta z San Marco in Lamis o posiadaniu ?od prawie roku niewidzialnych stygmatów?
październik 1911
przeniesiony do klasztoru w Venafro; oddany pod opiekę medyczną lekarzom z Neapolu
7 grudnia 1911
z powodu złego stanu zdrowia wyjechał do Pietrelciny
10 października 1915
wyjawił kierownikowi duchowemu, że od lat doznawał ukoronowania koroną cierniową i biczowania
6 listopada 1915
powołany do służby wojskowej i skierowany (6 grudnia 1915) do kompanii sanitarnej w Neapolu
grudzień 1915
ze wzglądu na zły stan zdrowia urlopowany ze służby wojskowej; udał się do Pietrelciny
17 lutego 1916
skierowany przez przełożonych zakonnych do klasztoru Sant?Anna w Foggii
4 września 1916
otrzymał pozwolenie na tymczasowy pobyt w San Giovanni Rotondo
18 grudnia 1916
przybył do Neapolu jako poborowy, ale z powodu złego stanu zdrowia został odesłany do klasztoru
16 maja 1917
udał się do Rzymu ze swoją siostrą Graziellą, która wstąpiła do Zakonu św. Brygidy
19 sierpnia 1917
wyjechał do Neapolu
5 listopada 1917
zwolniony czasowo ze służby wojskowej we względu na zły stan zdrowia
12 listopada 1917
powrócił do klasztoru w San Giovanni Rotondo
5 marca 1918
rozpoczął na nowo służbę wojskową w Neapolu
16 marca 1918
uznany za niezdolnego do służby wojskowej powrócił do San Giovanni Rotondo
5 -7 sierpnia 1918
transwerberacja
20 września 1918
stygmatyzacja
15 maja 1919
badania stygmatów, które przeprowadził prof. Luigi Romanenelli
26 lipca 1919
kolejne badania lekarskie, które prowadził prof. Amico Bignami, ordynator Patologii Medycznej na Uniwersytecie Rzymskim
9 października 1919
szczegółowe badania Ojca Pio, które prowadził, z polecenia władz zakonnych, dr Giorgio Festa
15 lipca 1920
wizyta lekarska dra Giorgia Festy i dra Luigiego Romanellego
2 czerwca 1922
do klasztoru nadszedł nakaz Świętego Oficjum ?poddania obserwacji? Ojca Pio
31 maja 1923
dekret Świętego Oficjum orzekający ?brak stwierdzenia nadprzyrodzoności faktów przypisywanych Ojcu Pio?
17 czerwca 1923
zakaz publicznego odprawiania Mszy Świętej oraz prowadzenia korespondencji
25 czerwca 1923
protest wiernych przeciw zakazom nałożonym na Ojca Pio
26 czerwca 1923
za zgodą władz kościelnych powrócił do odprawiania Mszy Świętej w kościele klasztornym
styczeń 1925
otworzył w San Giovanni Rotondo szpital pw. św. Franciszka z Asyżu
23 maja 1931
nakaz Stolicy Apostolskiej o zawieszeniu w czynnościach kapłańskich Ojca Pio, z wyjątkiem prywatnie odprawianej Mszy Świętej
16 lipca 1933
przywrócenie prawa publicznego odprawiania Mszy Świętej
25 marca 1934
przywrócenie prawa spowiadania mężczyzn
12 maja 1934
przywrócenie prawa spowiadania kobiet
9 stycznia 1940
spotkanie z duchowymi dziećmi inicjujące powstanie Domu Ulgi w Cierpieniu
16 maja 1947
poświęcił kamień węgielny pod Dom Ulgi w Cierpieniu
1949
w odpowiedzi na apel Piusa XII o modlitwę Ojciec Pio założył Grupy Modlitwy
5 maja 1956
otworzył Dom Ulgi w Cierpieniu, w obecności władz kościelnych i państwowych oraz około 15 tysięcy wiernych
4 kwietnia 1957
papież Pius XII mianował go dożywotnim dyrektorem Trzeciego Zakonu św. Franciszka ?Matki Bożej Łaskawej? oraz nadał mu przywilej osobistego prowadzenia Domu Ulgi w Cierpieniu
6 sierpnia 1959
cudowne uzdrowienie Ojca Pio podczas peregrynacji figury Matki Bożej Fatimskiej w San Giovanni Rotondo
11 maja 1964
uczynił Stolicę Apostolską jedyną spadkobierczynią wszelkich swoich dóbr
23 września 1968
umarł o godz. 2.30
26 września 1968
pogrzeb Ojca Pio, w którym uczestniczyło ponad sto tysięcy osób
4 października 1969
postulator generalny zakonu kapucynów, o. Bernardino da Siena złożył na ręce bpa Amica Cuniala, administratora apostolskiego z Manfredonii prośbę o wszczęcie procesu beatyfikacyjnego i kanonizacyjnego Ojca Pio (została przyjęta 23 października 1969)
16 stycznia 1973
abp V. Vailati z Manfredonii przekazał Kongregacji do Spraw Świętych dokumentację wymaganą do nihil obstat i wprowadzającą do procesu informacyjnego o wyniesienie na ołtarze Ojca Pio
20 marca 1983
otwarcie w San Giovanni Rotondo procesu kanonizacyjnego nad życiem i cnotami Sługi Bożego Ojca Pio
21 stycznia 1990
zakończenie diecezjalnego procesu kanonizacyjnego; podczas trwającego 7 lat procesu przesłuchano 73 świadków oraz zgromadzono dokumenty (104 tomy) o życiu i dziełach Ojca Pio
1-6 listopada 1995
cudowne uzdrowienie Consiglii De Martino z Salerno przez wstawiennictwo Ojca Pio
21 grudnia 1998
Jan Paweł II podpisał dokument potwierdzający cudowne uzdrowienie Consiglii De Martino i wyznaczył datę beatyfikacji
2 maja 1999
beatyfikacja Ojca Pio
20 grudnia 2001
zatwierdzenie cudu uzdrowienia Mattea Collela przez wstawiennictwo Ojca Pio podczas posiedzenia Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych
16 czerwca 2002
kanonizacja Ojca Pio
Tekst za: www.glosojcapio.pl